“Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność” – Jan Paweł II

Czy ktoś z nas jest w stanie pojąć miłość Boga do człowieka? Czy ludzki umysł jest w stanie ogarnąć to ile Bóg dał nam? Wymiar miłosierdzia, którym jesteśmy obdarowani nie mieści się w żadnej skali, żadne słowa nie są w stanie choć w malutkim procencie tego wyrazić. Dopiero gdy poczujemy miłość Najwyższego, jego dotyk, otwierają nam się oczy. Zaczynamy widzieć, czuć i rozumieć.

Kiedy upadamy w swoich największych słabościach kolejny raz może już setny raz czy wierzymy, że Chrystus jest obok? Że On już nam wybaczył? Bóg chce naszego dobra, lecz czy my jesteśmy w stanie sobie wybaczyć. Wybaczyć to co było złe i dopuścić Boga do swojego serca, żeby mógł zasiać w nim pokój i miłość.

Przeżywając Ekstremalną Drogę Krzyżową poprzez ból i zmęczenie pierwszy raz zaufałem Mu i pierwszy raz oddałem wszystko Jemu. Każdy z nas ma w sobie rany, które bolą, lecz gdy oddamy je Jezusowi cierpienie nabiera sensu. On pokaże nam drogę, którą mamy podążać. Da nam ukojenie w tym doświadczeniu cierpienia, które przybiera różne formy.

Samo doświadczenie miłosierdzia zbija z nóg. Bo jak pojąć to, że ktoś oddał najcenniejszy dar, dar życia za zwykłego grzesznika? Jak pojąć to, że sam Bóg umarł na krzyżu za nas, bo nas kocha. Jak wielka musi być ta miłość, że On nadal wybacza i czeka aż zaprosimy go do naszego serca.

Ta wielka i bezinteresowna miłość czeka, żebyśmy ją do siebie wpuścili, żeby mogła zamieszkać w sercu. Bóg nie chce naszego zatracenia, chce naszego dobra, chce żebyśmy w wolności wybrali dobro, które często rodzi się w cierpieniu, bólu, ale i w nadziei i wierze.

On czeka, zaprosisz Go do swego serca?

Kuba

———————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

Jesteśmy Pokoleniem Jana Pawła II. W czasach skrótów, twittów i hasztagowania wszystkiego #pokolenieJPII. Urodzeni w latach 80 i 90 ubiegłego (tak, tak…) wieku. Wzrastający przez lata dzieciństwa i młodości w rzeczywistości, gdy dla nas Papieżem “zawsze” był Polak. W Roku Świadectwa, 39 lat po wyborze Karola Wojtyły na Papieża, 15 lat po Jego ostatniej pielgrzymce do Polski, 12 lat po Jego śmierci i 3 lata po kanonizacji, tworzymy tego bloga, aby dać świadectwo. Świadectwo, że jesteśmy, że żyjemy, że wierzymy. Aby zabrzmiał głos “Pokolenia JPII”. Bo Pokolenie Jana Pawła II żyje, wierzy, szuka, kocha, marzy, pragnie, czuje, myśli, tworzy… Naprawdę jesteśmy! Jan Paweł II najbardziej lubił wtorki. W każdy wtorek Głos Pokolenia JPII o życiu, o wierze, o wszystkim … zabrzmi na tym blogu!

Dominika, Gosia, Iwo, Kuba, Magda, Mateusz … i Ty(?)